Julien Clerc in 2008: “Ik begreep meteen dat ik mijn eigen meester zou zijn als ik mijn muziek zou schrijven”
Interview: Zijn melodieën worden van generatie op generatie doorgegeven. In 2008 vierde Julien Clerc zijn veertigjarig jubileum als zanger. In dit interview met Le Nouvel Observateur vertelde hij over zijn jeugd en de ontmoetingen die zijn leven als mens en kunstenaar hebben getekend.
Interview door Sophie Delassein
Portret van Julien Clerc door Studio Harcourt voor een reclamecampagne, in 2008. STUDIO HARCOURT PARIS / STUDIO HARCOURT PARIS VIA AFP
Om verder te gaan
In mei 1968 ontdekte Frankrijk hem met "La Cavalerie". Een jaar later lanceerde zijn (naakte) rol in "Hair", met de schandalige nasleep ervan, hem definitief. In september 2008 bracht hij "Where Do the Planes Go?" uit, zijn 21e album. "Women, I love you," zong hij. Ze hebben altijd van hem gehouden. In 1968 was Yvonne de Gaulle de first lady van Frankrijk; vandaag is ze Carla Bruni-Sarkozy. Het is duidelijk dat de wereld in vier decennia is veranderd. Maar Julien Clerc is trouw gebleven aan zijn eigen stijl. Zonder te verzwakken, zonder te falen, is de man met het "vulkanische hart" blijven geven aan chique en populaire liedjes. Met onmiskenbaar succes: zo'n dertig hits op zijn naam, van "Ivanovich" tot "Double Enfance".
Voor zijn nieuwe album heeft Julien Clerc zich omringd met een scala aan getalenteerde auteurs. Hoewel Roda-Gil er niet meer is, hebben de trouwe fans (Le Forestier, McNeil, Dabadie, Bruni) zich aangesloten bij nieuwe aanwinsten zoals Gérard Manset, Gérard Duguet-Grasser en Benjamin Biolay. Laatstgenoemde produceerde ook het album, dat hij rond Julien Clercs piano wilde laten draaien. Een wollen rok, een vrolijk meisje, een grappige fee, een kleine admiraal en eeuwige geliefden...
Artikel gereserveerd voor abonnees.
InloggenZomeraanbieding: €1/maand gedurende 6 maanden
In de rubriek In ons archief
Archieven van Barthes, Lévi-Strauss, Duras, Lonsdale, Halimi… Hun zomerlectuur, 50 jaar geleden in “Le Nouvel Obs”
Archieven "Hij zei tegen me: 'Miroslav, ze moeten allemaal gedood worden'"... Toen de Servische beulen vertelden over de organisatie van het bloedbad in Srebrenica
Interview met Pierre Boulez in 1995: “Verwacht niet dat ik trouw zweer, behalve aan de muziek”
Archief “Geluk, natuur, gezondheid”: de fietsboom, 50 jaar geleden in “Le Nouvel Obs”
Archief “Compositie is altijd de sleutel”: Florence Delay in haar eentje
De dood van Florence Delay, de academicus die actrice wilde worden
Onderwerpen gerelateerd aan het artikel
